وقتی می شنویم و یا می خوانیم ؛ کودکی از کودک آزاری نجات یافت، جوانی افسرده و ناامید از خودکشی منصرف شد، مادری به همراه نوزادش از دام اعتیاد رهایی یافت، سالمند و یا معلولی رها شده به آسایشگاه انتقال یافت، زندانی از اعدام رهایی یافت و …. بیشتر مواقع فراموش می کنیم که چه کسانی منجی بودند و باعث شدند این اتفاق تلخ به سرانجام نیک برسد. بازیگران اصلی این ماجراها “مددکاران اجتماعی” هستند. منجی یانی که بدون هیچگونه ادعا و یا توقع با بهره گیری از توان حرفه ای، دانش و تعهد خود دست انسانی را می گیرند که در اوج نیاز است، انسانی که تنها مانده و رها شده از هرسو است. در لحظه ای که ذهنش یاری نمیدهد و حتی خود از وضعیت خود خبر ندارد و بسیار درمانده است درمانگری گمنام به سویش می آید، دستان سردش را صمیمانه می گیرد و از انرژی اش به وی میدهد. با صبوری تمام زخمهایش را شناسایی میکند بی آنکه کم بیاورد و یا دلش بلرزد. مددکاران اجتماعی نجاتگرانی هستند گمنام که نگاهشان امیدبخش است و کلامشان روشنی دل. بودنشان قوت قلب است در دنیای پر از تنهایی نیازمندان.
روز جهانی مددکاری اجتماعی را به جامعه مددکاران اجتماعی ایران علی الخصوص مددکاران دلسوز موسسه خیریه مهرآفرین بخاطر پذیرش همه خطرات جانی این حرفه تبریک و خداقوت عرض می نمایم.

فاطمه دانشور؛ موسس و مدیرعامل موسسه خیریه مهرآفرین