اصفهان؛ قطب دوم مددکاری اجتماعی در کشور | اصفهانی‌ها قدر مددکار اجتماعی را نمی‌دانند

پسماندهای آسیب‌های اجتماعی در اصفهان باقی مانده است!

به گزارش مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران به نقل از روزنامه همشهری اصفهان، پیچیدگی ها، چالش، و شرایط خاص زندگی امروزی فشارهای روانی زیادی را برای انسان‌ها ایجاد کرده است که ضروری است جهت رفع این مشکلات، حفظ سلامت روحی افراد و داشتن جامعه‌ای سالم، از متخصصین این حوزه استفاده شود.

مددکاری اجتماعی، یکی از رشته‌هایی است که فارغ‌التحصیل آن در مراکز مختلف وارد زندگی انسان‌هایی می‌شود که نیازمند خدمات اجتماعی هستند، به هر دلیل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و خانوادگی دچار مشکل شده‌اند، نمی‌توانند مشکل خود را به تنهایی حل  کنند و منشأ مشکل را تشخیص دهند.
اما با وجود مزیت‌های‌ مددکاری اجتماعی،‌ گمنام‌ بودن‌ این رشته‌ در جامعه‌ و حتی‌ در بین‌ جوانان‌ و داوطلبان‌ کنکور مشکل‌ بزرگی‌ است‌ همچنین چون مردم با متخصصین مددکاری اجتماعی آشنایی ندارند، فارغ التحصیلان مددکاری اجتماعی جذب مراکزی که نیاز است از خدماتشان استفاده کنند، نمی‌شوند و همین آسیب جدی به این رشته مهم که می‌تواند مشکلات اجتماعی را از بین ببرد، وارد می‌کند و در سکوت و بی‌برنامگی متولیان اجتماعی و مسوولان ذی‌امر جان می‌دهد.

راه‌اندازی ۵۰ کلینیک تخصصی مددکاری اجتماعی در اصفهان

قاسم قجاوند، رییس انجمن مددکاری اجتماعی استان اصفهان، در گفتگو با همشهری اصفهان این استان را قطب دوم مددکاری اجتماعی در کشور دانست و می‌گوید: دانشگاه آزاد واحد خمینی شهر اصفهان برای اولین بار در این استان و همگام با دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۶ رشته مددکاری اجتماعی را پایه‌گذاری کرد و در حال حاضر این رشته این دانشگاه و مرکز علمی کاربردی امام خمینی وابسته به بنیاد شهید استان اصفهان آماده پذیرش دانشجواست.

وی با برشمردن منابع شغلی این رشته ابراز می‌کند: فارغ التحصیلان این رشته در اوژانس‌های اجتماعی، واحدهای توانبخشی معلولین ذهنی و حرکتی، مراکز ترک اعتیاد و تی سی، کلینیک‌های مددکاری، سرای سالمندان صادقیه، واحدهای زندان مرکزی دستگرد و کلانتری‌ها و مراکز مشاوره معاونت اجتماعی ناجا استان اصفهان مشغول به فعالیت هستند.

امید به بهبود شغلی مددکاری اجتماعی در اصفهان

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه مددکاری اجتماعی در اصفهان هنوز جایگاه تهران را به دست نیاورده، اظهار می‌کند: تا کنون قریب به ۵۰ کلینیک تخصصی مددکاری اجتماعی در استان اصفهان راه اندازی شده که البته این استان به فضاهای بیشتری نیاز دارد.

قجاوند در ادامه تصریح می‌کند: کارخانجات، مترو، فرودگاه، شهرداری، صدا و سیما و صنعت خودروسازی  در تهران از مددکاران اجتماعی کمک می‌گیرند در صورتیکه این اتفاق هنوز در اصفهان نیفتاده است.

وی با ابراز امیدواری از روند رو به رشد استفاده بهینه از مددکاران اجتماعی خاطرنشان می‌کند: بعضی از انجمن‌های خیریه استان اصفهان به این نتیجه رسیده‌اند که ضروری است از مددکاران اجتماعی استفاده کنند مثلا انجمن خیریه کسا و رهروان معرفت از پیشتازان این عرصه بودند.

مددکاران اجتماعی واسطه بین مددجو و روانشناس

رییس انجمن مددکاری اجتماعی استان اصفهان، با مقایسه رشته مددکاری اجتماعی با روانشناسی می‌گوید: مددکاری اجتماعی علمی است و جنبه یاورانه و کمک رسانی دارد همچنین واسطه بین روانشناس و مددجو است و با مداخلاتش، اطلاعات را به روانشناس می‌دهد اما روانشناسی رفتاری است، روی مطالعات ذهن و افکار انسان‌ها کار می‌کند و مشکلات شخصیتی افراد را بررسی می‌کند.

قجاوند با اشاره به اینکه  ۹۰ درصد مددکاران استان اصفهان زن هستند، اظهار می‌کند: به خاطر نزدیکی مددکاری اجتماعی به مسائل روانشناسی بانوان تمایل دارند جذب این رشته شوند همچنین به این دلیل که در سال‌های گذشته آقایان بیشتر به رشته‌های فنی و مهندسی گرایش داشتند و کمتر جذب رشته‌های علوم انسانی می‌شدند، حضور مردان در این رشته تنها ۱۰ درصد است.

اصفهانی‌ها قدر مددکار اجتماعی را نمی‌دانند

هما صدری، مددکار اجتماعی ویژگی بارز مددکار اجتماعی را جرات می‌داند و معتقد است: تهران جامعه‌ای پویا و آسیب‌های اجتماعی بالاتری نسبت به اصفهان دارد و به خاطر حجم بالای فعالیت اجتماعی به صورت تخصصی از مددکاران اجتماعی استفاده می‌کنند و قدر آن‌ها را می‌دانند اما متاسفانه در اصفهان از روانشناس یا مشاور تحت عنوان مددکار اجتماعی استفاده می‌کنند.

وی مددکار اجتماعی را محرکه توانمندی اجتماعی مردم می‌داند و اظهار می‌کند: مددکار اجتماعی این علم را حرفه‌ای آموخته و با سه قشر فرد، گروه و جامعه روبرو است در صورتیکه روانشناس در سطح کار با فرد و نهایتا با گروه پیش می‌رود در واقع مددکار اجتماعی اقدامات اجتماع محور انجام می‌دهد،در ارتباط با مردم با کمک آن‌ها نیازها را می‌سنجد و اصلاحات اجتماعی انجام می‌دهد.

این مددکار اجتماعی با انتقاد از نبود مددکار اجتماعی در خیریه‌ها، درمانگاه‌ها و انجمن‌های مردمی اصفهان ابراز می‌کند: با توجه به اینکه اصفهان بیشترین تغییرات اجتماعی را دارد و آسیب‌های اجتماعی هم مثل زنجیر به هم متصل هستند اگر یکی از آن‌ها درمان نشود مشکلات و آسیب‌های بیشتری را به وجود می‌آورد پس می‌توان با همیاری مددکاران اجتماعی شهری سالم داشت.

به نظر می‌رسد با وجود اینکه مسوولان در اصفهان پسماند آسیب‌های اجتماعی را  لمس کرده‌اند اما به دلیل برخی از مشکلات موجود مددکاری اجتماعی از جمله فقر تولید دانش بومی، ضعف ارتباط با مراکز علمی در جهان، ضعف آموزش در دانشگاه‌ها و تخصصی نبودن این رشته، حاضر به استفاده از خدمات مددکاران اجتماعی در این استان نیستند این در حالی‌است که در دنیا از مددکار اجتماعی انتظار می‌رود نقش خود را در توسعه اجتماعی تعریف و در تغییر اجتماعی و ایجاد نظم، امنیت، سرمایه، رفاه، سلامت اجتماعی و بهزیستی مداخله کند.

لذا نیاز است با پرهیز از کار جزیره‌ای در حوزه مددکاری، موضوعات مددکاری اجتماعی که یک کار فرابخشی است با هم افزایی بیشتر پیگیری شود و منابع مالی در ادارات و ارگان های دولتی درست مصرف و هزینه شود، پس باید بازنگری محتوای آموزش مدکاری اجتماعی در استان اصفهان، متناسب با نیاز این استان انجام گیرد و همچنین ارتباط مستمر با مراکز علمی آن بر قرار شود چه بسا با توسعه مددکاری اجتماعی در اصفهان به تولید جهانی هم برسیم،  ضمن اینکه باید از ظرفیت فضای مجازی در ارایه خدمات و آموزش استفاده و رصد آسیب‌های اجتماعی استان به موقع انجام شود تا با آینده‌نگری و نیاز محوری، رویکرد سلامت نگری اجتماعی در اصفهان نهادینه شود.

مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران
دکمه بازگشت به بالا