یادداشت اختصاصی یک مددکار اجتماعی به مناسبت روز جهانی مقابله با ایدز

بیماری ایدز (AIDS) یک بحران بهداشتی، اجتماعی و روانی است که نه تنها بزرگسالان، بلکه کودکان و نوجوانان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. بطوری که می‌توان گفت در حال حاضر بیماری ایدز مشکل گروه جوانان است که ۸۵ درصد آنها در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند. از سوی دیگر، ۵۰ درصد موارد جدید آلوده به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) در سنین ۲۴-۱۰ به وقوع می‌پیوندد. لازم به ذکر است که طبق برآورد سازمان جهانی، هر روز ۷ هزار نفر یعنی هر دقیقه ۵ نفر جوان (۲۴-۱۰) به این ویروس آلوده می‌شوند. بیماری ایدز بیشتر بر قشر جوان تأثیر می‌گذارد و با نابود کردن مولد ترین قشر جامعه، تأثیر چشمگیری بر بخشهای ماهر و تحصیل کرده جامعه می‌گذارد. این بیماری بر خانواده‌ها، کارکرد جوامع، امنیت غذایی و سرمایه اجتماعی را تحت تأثیر قرار داده، منجر به تعضیف تمام بخشهای جامعه و نهادهای ملی می‌شود و در کل توسعه پایدار را با مشکل عظیمی مواجه می‌سازد. از اینرو پیشگیری از گسترش این بیماری، خدمتی بزرگ به کشور در راستای ارتقای سلامت جامعه و توسعه پایدار است. بنا به نظر سازمان جهانی بهداشت تنها راه موثر مبارزه علیه ایدز، آموزش بهداشت است و گروههای پر خطر و آسیب پذیر باید در اولویت اصلی برنامه های آموزشی قرار بگیرند، که در این میان نوجوانان و جوانان در اولویت قرار دارند و باید در کانون توجه قرار داده شوند. این در حالی است که به رغم گذشت بیش از دو دهه از شیوع این بیماری، گروهی عظیم از نوجوانان و جوانان درباره مسایل جنسی و عفونت های منتقله از طریق تماس جنسی همچنان بی اطلاع هستند. آن عده هم که درباره عفونت HIV چیزهایی می‌دانند، به دلیل عدم مهارت، نبود حمایت و فقدان امکانات لازم برای اعمال رفتار های صحیح اکثراً از خود در مقابل عفونت HIV مراقبت نمی‌کنند.

نویسنده: پروانه خفتان | کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران