اگر مددکاری اجتماعی از فضای مجازی برچیده شود

احمدعلی جبارزادهدیر گاهی است که حرفه مددکاری اجتماعی هم همانند بیشمار حرفه های دیگر از دنیای شگفت انگیز تکنولوژی استفاده می کند. متصل شدن لحظه ای مددکاران اجتماعی به یکدیگر با وجود هزاران کیلومتر از هم، همفکری حرفه ای ، همدلی حمایتگرانه، به اشتراک گذاشتن تجارب مشترک ومتفاوت با یکدیگر ، تسهیل کارها، نقد و انتقادهای مثبت و منفی از هم و گاه دعواهای حرفه ای با یکدیگر، وصل شدن به جامعه مددکاری اجتماعی بین المللی همه و همه از دستاوردهای این شبکه های اجتماعی و مجازی است.محصول و سرانجام کار در حد یک معجزه است!
این فضا منتقدان و مبلغان خود را دارد. برخی برآن می تازند که زندگی را بر ما پیچیده کرده است و برخی بر آن می بالند که زندگی مان را متحول نموده است. جامعه مددکاری اجتماعی کشور در چند سال اخیر شاهد هنرنمایی و قدرت نمایی دوستان مددکار اجتماعی با سواد و با انگیزه و جوانی بوده اند که علیرغم تمام گرفتاری های کاری و زندگی این بخش از عرصه علمی را رهبری می کنند و هر روز بر غنای آن می افزایند. بی مهری خواهد بود که این مهر را نبینیم و قدر شناسش نباشیم. برای درک اهمیت موضوع بیاییم فرض بگیریم که یکماه تمام تلاش ها و امکاناتی را که دوستان برای فعال سازی و تسهیل این جامعه مجازی مددکاری اجتماعی می کشند، را قطع کنند. بی شک وارد یک فضای تاریک، مبهم و بی خبر از یکدیگر خواهیم شد که آهنگ حرکت مان را کند و کیفیت خدماتمان را کم خاصیت خواهد نمود. فقدان ارتباطات و امکانات آن باعث رخوت و بی تحرکی و بیسوادی مان خواهد شد.
در چند سال اخیر جناب طلیسچی بهمراهی تیمی ورزیده و با سواد خود بطور شبانه روز بی اجر و مواجب سکاندار و سردار این حوزه هستند و چه خستگی ناپذیر و مهربانانه به پیش می روند.
چه خوب بود که دوستان مددکار اجتماعی در مصدر کار، به نوعی قدردانی جامعه مددکاری را از این دوستان نشان می دادند . منت دار تک تک شان هستم.
جبارزاده/ مددکار اجتماعی

مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران
دکمه بازگشت به بالا