راهبردهای ایجاد تاب آوری در کودکان

راهبردهای ایجاد تاب آوری در کودکان

باشگاه تاب آوری: والدین می توانند به کودکانشان در مواجهه با مسائل مبهم و آموزش نحوه حل مشکلات به صورت مستقلانه کمک کنند. واکنش سریع والدین برای دخالت در مشکل فرزندشان برای اینکه وی احساس ناراحتی و اندوه نکند، در حقیقت تاب آوری او را تضعیف می نماید. کودکان بایستی این و رنج و اندوه را تجربه کرده و یاد بگیرند که چگونه از آن عبور کنند و مهارت حل مشکل خود را تقویت نمایند. بدون چنین مهارت هایی، کودکان دچار اضطراب شده و در مقابله با مصیبت و مشکل تاب نمی آورند. در اینجا قصد داریم به چند راهبرد موثر در ایجاد تاب آوری برای کودکان بپردازیم.

ایجاد پیوند عاطفی عمیق

برای کودکان خود وقت بگذارید چون مهارت های کودکان در بستر ارتباط مبتنی بر توجه به آن ها رشد می یابد؛ بدین معنی که تلفن همراه خود را به کناری گذاشته و بر فرزندتان تمرکز کنید. وقتی فرزند شما پی ببرد که حمایت والدین، اعضای خانواده یا حتی معلم خود را به همراه دارد، احساس قدرت نموده و در جستجوی راهنمایی و تلاش برای عبور از مشکلاتش خواهد بود. ارتباطات مثبت به بزرگسالان این فرصت را می دهد تا سازگاری و مهارت های حل مسئله را برای کودکانشان مدل سازی نمایند.

تقویت ریسک پذیری سالم

ریسک پذیری سالم به معنای هدایت کودک به بیرون از منطقه امن و آسایش او می باشد و اگر او در انجام کاری نا موفق بود حداقل نتایج آسیب آن کمتر خواهد بود. برای مثال، امتحان بازی جدید، شرکت در نمایش مدرسه و حتی داشتن مکالمه با همسالان خجالتی. هنگامی که کودکان از ریسک دوری کنند، این پیام را به خود می دهند که به اندازه کافی قدرتمند نیستند تا از عهده چالش هایشان بر آیند.

مقاومت در مقابل اجبار فرزند برای حل مشکلش و به جای آن، سوال پرسیدن پیرامون مشکل

وقتی کودکان برای حل مشکلاتشان به والدین خود مراجعه می کنند، پاسخ و واکنش طبیعی، سخنرانی و توضیحات مفصل والدین پیرامون مشکل آن ها خوهد بود! اما راهبرد بهتر پرسش از کودک است. با بازگشت مشکل به سمت کودک با پرسش های مناسب، به کودکان خود کمک می نماییم که چگونه پیرامون مشکلشان بیاندیشند و برای آن راه حل مناسبی بیایند.

آموختن مهارت های حل مسئله به کودکان

هدف از آموزش این مهارت، خود اتکایی مطلق نیست چون همه انسان ها به کمک همدیگر نیازمندند. به کمک راه های بکر، والدین در فرآیند حل مسئله کودکان خود مشارکت می کنند. پس کودکان را ترغیب نمایید تا فهرستی از ایده های نو را تهیه کرده و نکات مثبت و منفی آن ها را ارزیابی نمایند.

دسته بندی احساسات

وقتی استرس بر شخصی وارد می شود، احساسات اوج می گیرد. به کودکان خود بیاموزید که تمامی احساساتشان در جای خود مهم بوده و با دسته بندی آن ها بهتر می توانند درک کنند که در حال تجربه چه چیزی هستند. به آن ها گوشزد کنید که داشتن احساس اضطراب و نگرانی، ناراحتی، حسودی و … مشکلی ندارد و اطمینان دهید که این احساسات بد، گذرا هستند.

نمایش مهارت های سازگاری

زمانی که کودکان ناراحتی یا استرسی را تجربه می کنند تمرین تنفس عمیق می تواند در ایجاد آرامش در آن ها موثر واقع شود. این تمرین کودکان را قادر می سازد تا آرام باشند و موقعیت را به روشنی تحلیل نمایند.

پذیرش اشتباهات خود و فرزندان

والدینی که از شکست اجتناب می کنند از تاب آوری کمی برخوردارند و این باعث اضطراب شدید در کودکان می شود. وقتی والدین صرفا بر نتیجه پایانی تاکید دارند، کودکان گرفتار چرخه ی قبولی یا شکست می شوند. به هر حال کودکان یا در کاری موفق می شوند یا نمی شوند؛ اما باید دانست که پذیرش اشتباهات به رشد چارچوب ذهنی کودک کمک کرده و به او این پیام را می رساند که می تواند از اشتباهات خود درس بگیرد.

ورزش کردن

ورزش کردن مغز را تقویت کرده و آن را در مقابل مشکلات و استرس، تاب آورتر می سازد. ورزش های گروهی از محبوب ترین فعالیت های ورزشی ثابت برای کودکان می باشد و تمام چیزی که کودکان بدان نیاز دارند این است که بخشی از وقت خود را در خارج از خانه گذرانده و در ورزش های فیزیکی مشارکت نمایند. اگر ورزش های گروهی برای کودکتان جاذبه ای ندارد، او را به دوچرخه سواری، تاب بازی و … تشویق کنید.

منبع:
How to Build Resilience in Children_ Strategies to Strengthen Your Kids.mhtml